Dat het hier wat stiller was de laatste tijd, dat had u wellicht zelf ook al ondervonden. De reden? Een klein buikbewonertje dat al mijn energie opvrat. Geen zin in een andere activiteit dan zetel-liggen. Maar kijk, vorige week werd dat buikbewonertje een huisbewonertje en hebben we er een pracht van een zoon bij. Ik stel u trots voor: Tom.



Ik weet wel dat het een illusie is dat ik nu wél meer tijd ga hebben om te naaien, inrichten, breien of wat dan ook (oh, een volle nacht slaap, ik snak er nu al naar), maar laat ik u al het kaartje en de suikerbonen tonen.

Ik had eerst een heel ander kaartje getekend - zonder al te veel tralala, maar de grote man des huizes was het daar niet volledig mee eens.


Dus tekende ik iets 'schattigers' en kwamen we uit op het superhelden-thema.



De suikerbonen hield ik simpel, wegens - inderdaad - gebrek aan energie. Omdat ik graag de inhoud van het zakje zichtbaar wilde houden, maar niet zo'n fan ben van doorzichtige snoepzakjes, gebruikte ik glassine zakjes. Een mooi en sober alternatief. Ik kleedde het geheel aan met een super-tom-pop. Dankzij het poppenboek van Tante Hilde had ik een basis patroon. Leuk om te maken, behalve dan de stukken die je met de hand moet naaien. Daar heb ik zo geen geduld voor (een close-up van zijn achterwerk ga ik niet tonen, dat is echt beschamend hoe slordig dat aaneen is genaaid).




En als u mij nu even wilt excuseren: ik ga een dutje doen.