Mjah.

In't begin is dat allemaal leuk. Afbreken, deuren ontdekken waar je ze niet meteen verwacht, hard werken en dan met z'n allen aperitieven. Maar dat stof vreten, dat werd me soms écht teveel. Meermaals ben ik in tranen uitgebarsten bij het vooruitzicht van nog een dag verbouwen. Om nog maar te zwijgen van mijn eigen onhandigheid en het gevloek van mijn handige - maar ietwat ongeduldige - man.

Er werden plafonds uitgebroken, waterleidingen getrokken, electriciteit vernieuwd, vloeren opengebroken, balken gestoken, muren weggehaald, muren opgetrokken, ramen vervangen, sanitair vernieuwd, muren bezet, nieuwe vloeren gelegd, meubels op maat laten maken, daken vernieuwd, beton gegoten, containers volgepropt, voorgevels gekuist, achtergevels opgeknapt, muren gemetst, ...

Nu, zeven jaar later, kunnen we er de grap wel van inzien. Hoe we op een bepaald moment het dak konden zien en de hele zolder terwijl we in bad lagen. Hoe we een tijdlang enkel een toilet hadden op de 'koer'. Hoe ik miljarden gaatjes heb opgevuld in de muur met polifilla en nadien bleek dat dat niet echt nodig was. Hoe mijn man zich meermaal electrocuteerde aan electriciteitsdraden die bloot in de muur waren weggemoffeld. Hoe wij soms een weekend over iets deden terwijl vakmannen dat in een paar uurtjes kwamen fixen.

Maar het geeft zo veel voldoening om, jaren later, de eerste foto's te zien en dan op te merken hoeveel er is veranderd. Dat het precies zo geworden is zoals je het in je hoofd had. 

Er is nog wat werk. De zolder, de traphal en de kelder dienen nog onder handen genomen te worden. Er mag nog wat ingericht worden en gedecoreerd. Maar met enige trots stel ik u toch al enkele voor/na foto's voor van onze woonkamer. U bepaalt zelf maar welke foto's de 'na'-foto's zijn..