Vorig weekend stond ik in de zolder van mijn ouders - ploeterend door de stapels dozen, oude meubels en hopen stof - op zoek naar mijn oude punnikpaddenstoel. Ik wilde daar graag nog eens mee aan de slag aangezien ik een aantal toffe dingen had zien passeren op Pinterest (duh, waar anders?). Zo'n zolder, dat is toch altijd weer een feest: dozen vol oude stripboeken, knutseldozen met verdroogde verf, oude foto's van mensen die je nog vaag kent van in je kindertijd, knuffelbeesten die ooit te horen kregen dat ze voor altijd bij jou zouden blijven en nu verdwaald in een kartonnen doos wachten op een beter leven... Nostalgie!

Mijn mama - die geloofde dat er verstikkingsgevaar mogelijk was door de pakken stof  - was ondertussen een oogje in het zeil aan het houden. Ondertussen ging het gesprek ongeveer zo:
Mama: "Wat heb je nog allemaal genaaid ondertussen?"
Ik: "Een broek, met veel gesukkel"
Mama: "Hoe? Gesukkel? Hoe komt het?"
Ik: "Mijn naaimachine doet vreemd. Tijd voor een onderhoudsbeurt denk ik".
Mama: "Ah, ja. (lange pauze en dan al lachend) Ik heb hier op zolder al jaren een oude naaimachine staan van de bomma".
Ik: "Ja die naaima.... WAT? EXCUSEER? WAT ZEI JE?"
Mama: "Dat ik hier nog een oude naaimachine heb st..."
Ik: "Ja, dat had ik gehoord. En dat vertel je me nu pas?" (met héél veel ongeloof)

Mijn mama wees naar een hoekje in de zolder, achter een oude zetel. Daar stond ze dan: een prachtige oude houten kist met in mooie letters "pfaff" op. Met open mond stond ik te kijken. Al die jaren, sinds mijn oma was overleden, stond hier een oude naaimachine. En. Ik. Wist. Van. Niets.



Ik probeerde ze open te krijgen, zonder succes, aangezien de kist op slot zat en er niet meteen een sleutel aanhing. Ja lap, een sleuteltje vinden in deze zolder: een speld in een hooiberg leek me nog gemakkelijker. Schuiven werden opengetrokken, dozen uitgeladen, ... tot ik in mijn ooghoeken deze doosjes zag liggen in een boekenkast van mijn oma.

Yes! Behalve wat verloren spoeltjes, naaivoetjes en knopen zag ik dit sleuteltje liggen (let op het logo op de sleutel. Mooi hé).


Dit is wat ik vond. Ik stond te springen van vreugde. Hoe mooi kan een naaimachine zijn? Prachtig versierd met gouden bloemen en krullen, mooi van vorm, prachtige details.









Eén puppy-blik was voldoende om mijn ouders te overhalen. "Ja, ja, 't is al goed. Je krijgt ze."
Ze werkt nog (hoewel ik niet zeker ben over hoe ik mijn draad precies moet inrijgen), maar ik gebruik ze vooral om naar te kijken en dan héél gelukkig te zijn. Ze staat nu op onze boekenkast. En ik denk dat mijn oma daar heel blij mee zou zijn.

Oh ja, die punnikpaddenstoel heb ik ook nog gevonden, later (hopelijk) meer daarover!

Vertel eens, wat was jouw mooiste zolderschat tot nu toe?